Çocukluk Yaşantıları ve EMDR

Güçlü bir travma terapisi yaklaşımı olan EMDR ile; Akut Stres Bozukluğu (AKS), Travma Sonrası Stres Bozukluğu tanımına tam girmeyen çeşitli bulgulara sahip danışanlarla da çalışılabilmektedir. 

Travmatizasyon olgusu DSM-IV ve DSM-5’te listelenen kriterlerin ötesine geçer. Çok etkili olan ama yaşamı tehdit edecek derecede olmayan olaylar -ki bunları “küçük-t” travması olarak adlandırıyoruz- çocuklarda ve yetişkinlerde genellikle ciddi duygusal sorunların kaynağıdırlar.Teicher ve arkadaşları çocukluk çağındaki ebeveyn sözel saldırganlığının, yetişkinde oluşan psikiyatrik semptomlara (depresyon, disosiyatif semptomlar, anksiyete ve öfke-düşmanlık) aile içi şiddetten daha yüksek oranda olumsuz etkiye sahip olduğunu ortaya koymuşlardır. Mol ve arkadaşları rahatsız edici olan birçok çocukluk olayının, travma sonrası stres bozukluğu tanısı alınmasına sebep olan olaylardan daha fazla sıkıntı verdiğini bulmuşlardır.

Olumsuz çocukluk çağı deneyimleri birikicidir. Aile içi şiddet, ebeveyn boşanması, sert cezalandırılma, bakım veren kişinin bağımlılığına şahit olma, depresyon, intihar potansiyeli gibi durumlara ne kadar çok maruz kalınırsa, o ailedeki çocukta madde bağımlılığı, depresyon, kardiyovasküler hastalık, diyabet, kanser gibi sağlık problemlerinin oluşma olasılığı o kadar yüksektir. 

Başka bir deyişle, şimdiki anda var olan duygusal bozukluk ve davranış problemleri genellikle yaşamı tehdit etmeyen ancak çok zarar verici olan geçmiş olaylardan kaynaklanmaktadır. Bu sadece fiziksel istismar travmaları için geçerli değildir. Aynı zamanda ihmal travmalarına (yeterli beslenme, ilgi ve yönlendirme almamış olmak) maruz kalmış çocuklarda da geçerlidir. 

Dolayısıyla EMDR terapisi yetişkinlikte meydana gelen tek parçalı travmalara ek olarak çocukluk döneminden itibaren maruz kalınan ihmal ve istismar kaynaklı günlük yaşamda karşımıza çıkan semptomlara yönelik bir terapi yaklaşımıdır.

Kaynak: Knipe Jim, EMDR Alet Çantası, Universal Dil Hizmetleri ve Yayıncılık, Kasım 2020, İstanbul